Zo verleidelijk om bij ONGEMAK, STRESS, ONRUST, VERDRIET, EENZAAMHEID direct te gaan VULLEN. Chocola om de leegte te vullen, een pak koekjes om het verdriet niet te voelen en de tranen tegen te houden. Een zak chips om al krakend de frustratie en onrust weg te kauwen.
Wat doen we onszelf aan?
Waarom kiezen we steeds weer voor het vertrouwde pad van VULLEN in plaats van VOELEN? Waarom kiezen we voor overmatig eten, sigaretten, te veel alcohol, overmatig werken, te lang TV-kijken, gamen, wiet of shoppen als we ons niet prettig voelen?
Een reden waarom we of ik dat doe is om de ‘lastige’ gevoelens niet te voelen. Als single vond ik het vaak moeilijk om weer een weekend te hebben zonder fijne man aan mijn zijde of zonder leuke activiteiten met vriendinnen. En hoppa, daar ging ik weer. Ik organiseerde last minute etentjes, reisde het halve land door om iemand op te zoeken en ging te laat op bed na dansfeesten. Uiteraard was en is het goed om mijn vriendinnen te zien en er op uit te trekken. Zo heb ik uiteindelijk ook mijn man ontmoet. Maar steeds weer vluchten voor de stilte, leegte, ongemak en eenzaamheid is niet handig. Eigenlijk had ik vooral behoefte aan rustig thuis met mezelf kunnen zijn. In plaats daarvan was ik heel veel onderweg. Inderdaad, erg vermoeiend.
We willen ons vooral prettig voelen, ontspannen, plezierig. Uiteraard, dat is heel fijn. Als we ‘niet lekker in ons vel zitten’, dan willen we daar vaak zo snel mogelijk van af. We denken dat we deze gevoelens niet aan kunnen. Dat het teveel is. En we denken dat onze gevoelens van wanhoop, verdriet, onrust of teleurstelling niet normaal zijn. Al die anderen hebben het toch wel leuk? Die gaan op vakantie, naar feestjes, zitten op het terras, hebben een fijne familie en heerlijke kinderen. Zo lijkt het wel op Facebook, Instagram of door vlotte en vaak oppervlakkige gesprekken met collega’s.
Ik praat over WE, omdat veel mensen zich hier vast in herkennen. Ik deel ook liever de vrolijke positieve verhalen dan mijn gevoelens van wanhoop. Nog steeds. Gelukkig heb ik dankzij therapie, trainingen en meditatiegroepen ervaren hoe waardevol het is om te delen hoe het echt met mij gaat. Vriendinnen en vrienden blijken het zelfs fijn te vinden om een luisterend oor te bieden en te horen dat het bij mij niet altijd prettig verloopt. Mijn openheid leidt vaak tot openheid bij anderen. Dat geeft mij steun. En ik voel mij verbonden als ik een ander een luisterend oor kan bieden.
Mijn uitnodiging: ga alsjeblieft VOELEN in plaats van VULLEN. Onderga je ‘lastige’ gevoelens. Of te wel ga VERDUREN, stap 5 van de Emotie-eten de baas-aanpak.
Verduur dat je een slome dag hebt, omdat je slecht geslapen hebt. Verduur dat je ongeduldig tegenover je kinderen bent geweest. Accepteer dat je je regelmatig wanhopig voelt als je bij je dementerende moeder op bezoek gaat. Constateer dat je boos bent op je pubers die jou als een bediende of zelfs als een voetveeg behandelen.
Snaaien, roken, drinken, shoppen etc. uit machteloosheid is de bekende reactie maar lost uiteraard niets op. VERDUREN is niet eenvoudig, maar biedt de mogelijkheid om eens rustig te VOELEN en na te denken wat maakt dat je je zo alleen, teleurgesteld of wanhopig voelt. Dat geeft inzichten en daarna komen ook vaak de oplossingen.
Wanneer zou het voor jou goed zijn om te gaan VOELEN in plaats van VULLEN?